Hello 2012!!!

Και αλλάζει ο χρόνος (βασικά μια μέρα αλλάζει αλλά τεσπά)...

Και ξεκίνησα να γράψω κι εγώ ένα αισιόδοξο post (πράγμα μπερδεμένο για μένα).

Δε ξέρω ποιες θέλω να είναι οι τελευταίες μου κουβέντες για το 2011, δε ξέρω αν μου άφησε γλυκιά ή πικρή γεύση ή ακόμη χειρότερα ουδέτερη! Είχε τα καλά (πολύ λίγα θεωρώ αλλά δε θέλω να είμαι και αχάριστη), είχε και τα κακά του! Βέβαια για το ότι συμβαίνει γύρω μας συνήθως φταίει το χλωρό μας το κεφάλι και οι επιλογές μας αλλά anyway άνθρωποι είμαστε και σφάλματα κάνουμε που λέει και ένα παλιό λαϊκό άσμα!

Οι ευχές μου λοιπόν για φέτος είναι οι εξής: 

1) Εύχομαι να υπάρχει υγεία, είναι ότι καλύτερο, όταν ήμασταν μικροί και μας έδιναν μια τέτοια ευχή δε καταλαβαίναμε την αξία της και πως αυτή είναι η πηγή όλων! Άλλοι βέβαια δε την καταλαβαίνουν ούτε τώρα που μεγάλωσαν αλλά άλλο αυτό.


2) Εύχομαι να χεστούμε στα 100 ευρά, γιατί φίλοι μου μπορεί το χρήμα να μη κάνει τον άνθρωπο αλλά κάνει το ενοίκιο, το πετρέλαιο, το ψυγείο γεμάτο και άλλα αγαθά που κάποτε τα θεωρούσαμε δεδομένα και τώρα δυστυχώς έχουν εκλείψει (κοίτα που φτάσαμε, να θεωρούμε τη θέρμανση και τη τροφή πολύτιμα αγαθά).

Εναλλακτικά:

3) Θα ήθελα όλοι οι δυνάστες των χωρών και όταν λέω δυνάστες εννοώ πολιτικούς και βασιλιάδες να μπουν σε ένα διαστημόπλοιο με προορισμό τον Άρη για να πάνε να εξερευνήσουν από μόνοι τους αν υπάρχει ζωή εκεί αλλά κατά λάθος εντελώς θα γίνει ένα λάθος μηχανικό και η αποστολή τους να είναι στο Πλούτωνα (στον αγύριστο).

4) Μετά θα ήθελα όλα τα σπίτια και οι βίλες που θα υπάρξουν αφού φύγουν όλα τα λαμόγια, να είναι ανοιχτά σε όλους τους άστεγους και να μείνουν εκεί.


5) Θα ήθελα ακόμη να εφευρεθεί μία μηχανή που εντελώς αξιοκρατικά (γιατί κανένας άνθρωπος πιστεύω για διάφορους λόγους δεν μπορεί να είναι εντελώς αξιοκρατικός), αυτή η μηχανή θα καταζητεί τους μεγαλύτερους εγκληματίες του κόσμου (και δεν εννοώ τους καημένους που χρωστάνε ένα δάνειο ή τους τρελούς), τους δολοφόνους, τους παιδεραστές και όλους αυτούς και να τους βάλει σε ένα δεύτερο διαστημόπλοιο όπου θα τους στείλει στην ίδια κατεύθυνση που έστειλε τους προηγούμενους!


6) Σε όσους λοιπόν μείνουν πίσω θα ήθελα να εφευρεθεί μία άλλη μηχανή όπου θα τους βγάζει από τον εγκέφαλο τους εντελώς τη λέξη απλυστία γιατί αυτή μας οδήγησε εκεί που μας οδήγησε και αφού γίνει αυτό και γίνουμε όλοι τόοοοσο καλοί θα μπορούμε να ζούμε ευτυχισμένα χωρίς χρήματα απλά παράγοντας ή προσφέροντας υπηρεσίες όπως τα πολύ παλιά χρόνια και να μη ζητάμε αντάλλαγμα από κανέναν γιατί όλοι μα όλοι θα νοιαζόμαστε για το πραγματικό καλό του άλλου!

Και μετά ξύπνησα.....

Χαχαχαχαχα! Τι ουτοπικά όλα που τα φαντάζομαι, καλό είναι να κάνεις όνειρα καμιά φορά και ας ξέρεις πως δε θα βγουν ποτέ αληθινά (ή μάλλον ποτέ δε ξέρεις ;-))!

   Και επειδή όχι δεν είμαι τρελή ούτε παραληρούσα τόση ώρα, εύχομαι όλοι να είμαστε καλά με τα κακά μας και με τα ανάποδα αλλά pleaze μια ευχή: αυτή τη νέα χρονιά όσο δύσκολο κι αν είναι ας γίνουμε όλοι λίγο πιο διαλλακτικοί, λίγο καλύτεροι άνθρωποι να το πω! 

   Ας κοιτάμε και λίγο τριγύρω μας, τι υπάρχει και όταν μας λείπει κάτι υλικό θα μας φεύγει αμέσως, γιατί σε πολλούς ανθρώπους γύρω μας λείπουν ακόμη και τα πιο βασικά! 
Αντί λοιπόν να χολοσκάς για το γκόμενο που σε παράτησε ή για τη τύπισσα που είπε ότι είσαι άθλιος στο κρεββάτι χαλάρωσε, δεν έγινε και τίποτα!      
Όλα μες στο μυαλό μας είναι και όλα (μα ΟΛΑ) από εκεί αλλάζουν!

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΛΟΙΠΟΝ :-))))

Και ευτυχισμένο το 2012!!!

Μη χαρίζεσαι πουθενά!!!

   Πόσο καιρό είχα να γράψω, τη μια χάλασε ο υπολογιστής μου, την άλλη δεν είχα χρόνο γιατί επιτέλους δούλεψα κι εγώ! Αλλά να που βρήκα :-) 

                                                                                       (14/12/11)

...Μη χαρίζεσαι πουθενά! 
Δε σου λέω να μη παραδεχτείς τα λάθη σου, αλλά να μη χαρίζεσαι! Έχουμε όλοι χαθεί στα ανούσια χάνοντας την ουσία! 
Νιώθουμε γεμάτοι όταν παίρνουμε μία τσάντα, ένα ρούχο, ένα gatzet για λίγο, μετά ξανά νιώθουμε το ίδιο κενό μέσα μας που προσπαθούσαμε να γεμίσουμε με όλα αυτά! Χανόμαστε στα λεπτά, αργούμε για κάτι, χολοσκάμε όταν μας καθυστερούν, βρίζουμε όταν κάποιος είναι αντίθετος με μας, ενώ πολύ απλά μπορούμε να του χαρίσουμε ένα χαμόγελο και να φύγουμε! 
Η εύκολη λύση είναι να μαλώσουμε, νιώθουμε έτσι τάχα μου δυνατοί! Αυτός είναι ο εύκολος δρόμος! Όλοι έχουμε ανάγκη εκτόνωσης, δε χρειάζεται όμως να το κάνουμε εις βάρος άλλων, όλοι μας, ο καθένας ξεχωριστά κουβαλάει το προσωπικό του φορτίο, άλλο μικρό, άλλο μεγάλο αλλά πάντα φορτίο! Δε χρειάζεται κι εμείς να του φορτώνουμε ακόμη λίγο! Μη χαρίζεσαι πουθενά αλλά βρες και εναλλακτικούς τρόπους εκτόνωσης, ότι σε εκφράζει εσένα, που διαβάζεις αυτή τη στιγμή! Χαθήκαμε στο κυκεώνα των ασήμαντων και δεν έχουμε καταλάβει πως είμαστε άνθρωποι και έτσι λοιπόν δεν είμαστε αλάνθαστοι! Επίσης ποτέ δε θα είμαστε απόλυτα ειλικρινείς στους άλλους γιατί καλά-καλά ούτε στον ίδιο μας τον εαυτό είμαστε! 
Είμαστε όλοι ηθοποιοί του εαυτού μας που καθημερινά παίζουμε διαφορετικούς ρόλους αλλά πάντα με φόντο την ίδια ταινία. 

Για σκεφτείτε τι καλείται καθημερινά ο καθένας να κάνει, να μερικοί πολύ απλοί ρόλοι που όλοι τους παριστάνουμε: πατέρας, μητέρα, κόρη, γιος, θεία κ.α., έχουμε ακόμη τον εργασιακό μας ρόλο: γιατρός, νηπιαγωγός, δικηγόρος κ.α., τον συναισθηματικό μας ρόλο: ευαίσθητη,εγωίστρια, κακεντρεχής, κοινωνικός κ.α., ενώ και σε θέματα σχέσεων έχουμε κι εκεί το ρόλο μας: ελεύθερη, δεσμευμένη, παντρεμένος, γεροντοκόρη κ.α.. Και πόσους ακόμη εκατοντάδες ρόλους καλούμαστε να ενσαρκώσουμε καθημερινά! 
Ο εαυτός μας λοιπόν δεν είναι και βαρετός, αν σκεφτείς το πόσο διαφορετικά πρόσωπα κρύβεις μέσα σου που ούτε και ο ίδιος δεν αντιλαμβάνεσαι! 

Επομένως αντί να χολοσκάς για το παρελθόν σου, για τις ευκαιρίες που έχασες, αντί να αγχώνεσαι για το μέλλον σου, για το πως θα έρθουν τα πράγματα, αντί για όλα αυτά λοιπόν, γιατί δε ξεκινάς απλά να ζεις το παρόν σου και στις επόμενες συναναστροφές σου να προσπαθήσεις να βγάλεις τον εαυτό σου, αυτόν που όλοι αγαπάνε και όχι τον άλλο, το κακό! 
Μπορείς να γίνεις όπως πραγματικά θέλεις και άσε μερικούς-μερικούς να σε συμβουλεύουν για το αντίθετο. 
Κράτα δίπλα σου ανθρώπους που σε υποστηρίζουν και όχι ανθρώπους που σε κατακρημνίζουν! 
Ζήσε όπως θέλεις χωρίς να σε πιέζουν συμβάσεις.
Και διώξε μακριά σου όσους σε πονούν και δε σε αφήνουν να προχωρήσεις! 
Να θυμάσαι πως κάθε αρχή πονάει κάθε τέλος είναι δύσκολο αλλά πάντα μετά κάτι καλύτερο έρχεται! 
Βάλε τέλος σε καταστάσεις που σε έχουν αφήσει σε ένα τέλμα, κάνε αυτά που πάντα ήθελες, χωρίς να αφήνεις το χρόνο να περνά! 

Και να θυμάσαι: ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ! ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΑ! 
Και αν κάποιος λέει το αντίθετο, πολύ απλά όπως προείπα αφαίρεσε τον από τη ζωή σου!

          ΜΗ ΧΑΡΙΖΕΣΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ!

Κατάθεση ψυχής...

     Όσος καιρός κι αν περνά κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ!

   Είχα μέρες να γράψω ίσως γιατί δεν μου ερχόταν κάτι ουσιαστικό, ίσως ακόμη καλύτερα γιατί όλα μες το μυαλό μου είναι λίγο πολύπλοκα! Ακόμη και τώρα που γράφω δεν έχω κάποιο πλάνο στο μυαλό μου, ότι βγει :-)
  Θέλω να μιλήσω γενικά για κάποιες αντιλήψεις μου! Ξεκινάω με το θέμα της δύναμης του κάθε ανθρώπου, και όταν λέω δύναμη δεν εννοώ τη μυική αλλά αυτή που κάθε ψυχή κρύβει μέσα της! 
  Ας μη γελιόμαστε πόσες φορές κάποιος απο μας δεν έχει πει: Αν γίνει αυτό εγώ δε θα το αντέξω! Κ.α. παρόμοια όπου πάντα ρε γαμώτο έρχεται η ώρα να αντιμετωπίσουμε τους μεγαλύτερους μας φόβους αλλά πάντα το ξεπερνάμε! Είναι σα να λέμε στη μοίρα χτύπα κι άλλο αντέχω! Σε μια δύσκολη στιγμή μου χάνοντας ένα αγαπημένο πρόσωπο συνειδητοποίησα πόσο δυνατός άνθρωπος είμαι αλλά ήταν και τότε που έχασα κάτι απο τη παιδικότητα μου!
  Τώρα όταν βλέπω ανθρώπους να αναλώνονται στα μικρά και οργίζομαι! Ακούω κοριτσάκια να τσιρίζουν όταν τους στείλει μήνυμα ο γκόμενος, ακούω γυναίκες να υπερ-αναλύουν το τρόπο πλυσίματος των ρούχων τους, ακούω πολιτικούς να λένε ξανά τα ίδια και τα ίδια και πάλι να υπάρχει λαός να τους ακολουθεί, ακούω άντρες να μιλάνε για το ποδόσφαιρο λες και χάνεται η ζωή τους, ακούω αγόρια να κάνουν όνειρο ζωής το facebook λες και δεν υπάρχει κάτι άλλο! Και νευριάζω με όλους αυτούς που μπορεί να είναι τόσο αναίσθητοι με όλους και με όλα και ασχολούνται με ασήμαντα πράγματα! 
Μα μέσα μου ξέρω πως δε νευριάζω πραγματικά αλλά ζηλεύω που αυτοί μπορούν και το κάνουν, που μπορούν να ασχοληθούν 4 ώρες με όζες και κραγιόν γιατί εγώ δε μπορώ και έχω ξεχάσει πλέον πως είναι να πονά το στομάχι σου όταν περιμένεις κάτι που θέλεις πολύ!

  Αλλά δε ξεχνώ την αδικία του κόσμου και του κοινωνικού συστήματος, δε ξεχνώ πως με έχουν βάλει σε ένα τρυπάκι να θέλω να αγοράσω συγκεκριμένα ρούχα για να αισθάνομαι αρεστή ενώ άλλοι δεν έχουν να φάνε και δε ξεχνώ πως με έχουν κάνει έτσι ώστε να μη νοιάζομαι για τους άλλους παρά μόνο για μένα! 

   Γιατί φίλοι μου πιο εύκολο είναι να μιλήσεις άσχημα στον άλλον παρά να του απαντήσεις με ένα χαμόγελο πλέον...
Μπορεί να ήταν λίγο μπερδεμένο αλλά αυτές ήταν οι σκέψεις μου! Θα χαρώ να ακούσω απόψεις άλλων :-)

Όνειρα...

Χθες κάποιος μου είπε γιατί να είναι τα όνειρα μας μουντά, γιατί να μην είναι αισιόδοξα; 

Όνειρα μας είναι.... 

Και μου έδωσε αφορμή να το σχολιάσω.... 

Έχει απόλυτο δίκιο, τα όνειρα μπορούμε εμείς να τα διαμορφώνουμε όπως θέλουμε! 

Και υπάρχουν και κατηγορίες ονείρων:

Υπάρχουν τα αισθηματικά όνειρα (αυτά που ονειρεύεσαι είτε αυτόν που αγαπάς, είτε αυτόν που περιμένεις να ερωτευτείς, φαντάζεσαι πως θα περνάτε τις ώρες σας και πόσο θα αγαπιέστε).

Υπάρχουν τα ερωτικά όνειρα (είναι αυτά που φαντασιώνεσαι την οποιαδήποτε πιο κρυφή σου σκέψη, που παίρνουν σάρκα και οστά μέσα στο μυαλό σου οι πιο τρελές σου φαντασιώσεις, από το με ποιον θέλεις να κάνεις sex έως το τι θα φορά).

Τα ανεκπλήρωτα όνειρα (είναι αυτά που δυστυχώς ξέρεις ότι ότι κι αν γίνει ποτέ μα ποτέ και όσο κι αν το θες δε θα πραγματοποιηθούν, πχ ονειρεύεσαι να συναντηθείς ξανά με ένα πρόσωπο που έχει φύγει από τη ζωή έστω κι αν ξέρεις ότι αυτό δε πρόκειται να συμβεί τουλάχιστον σε αυτή τη ζωή).

Τα φανταστικά όνειρα (αυτά που ονειρεύεσαι πράγματα και καταστάσεις που δεν υπάρχουν, είναι για αυτούς που τους αρέσει το star wars και άλλες παρόμοιες ταινίες και πάντα ονειρεύονταν να ζήσουν κάτι ανάλογο).

Τα επαγγελματικά όνειρα (αυτά έχουν δημιουργηθεί κυρίως στην εποχή μας που όλο και περισσότεροι δυστυχώς είμαστε άνεργοι, σε αυτά ονειρευόμαστε τη δουλειά που θα θέλαμε να κάνουμε. Βέβαια τέτοια όνειρα βλέπουν και οι ίδιοι εργαζόμενοι όπου ονειρεύονται πχ μια θέση που θα τους ταίριαζε περισσότερο).

Τα ταξιδιάρικα όνειρα (όλα τα όνειρα μπορούν να θεωρηθούν ταξιδιάρικα αφού σε <<ταξιδεύουν>>, αλλά τη συγκεκριμένη κατηγορία την ονόμασα έτσι γιατί είναι αυτά που τα κάνεις εκεί που βαριέσαι και δεν βρίσκεις κανένα άλλο ενδιαφέρον παρά να ταξιδεύεις σε άλλα μέρη και με λίγα λόγια να αλλάζεις τη ζωή σου έστω και νοητά).

Τα εμφανισιακά όνειρα (είναι αυτά που δε σου αρέσει η εμφάνιση σου έτσι όπως είναι και θέλεις να την αλλάξεις, έτσι λοιπόν ονειρεύεσαι να είσαι πιο αδύνατος, πιο ψηλός, με διαφορετικά μαλλιά, να έχεις περισσότερα ρούχα κ.α.).

Τα θρησκευτικά όνειρα (είναι αυτά που το όνειρο σου απευθύνεται στο θεό πιστεύοντας ότι μόνο αυτός μπορεί να σε βοηθήσει, γίνονται συνήθως όταν θέλουμε κάτι μεγαλύτερο από τις δυνάμεις μας όπως όταν κάποιος αγαπημένος μας είναι βαριά άρρωστος ονειρευόμαστε να γίνει καλά).

Σίγουρα υπάρχουν και άλλες κατηγορίες αλλά αυτές θεωρώ τις πιο βασικές, βέβαια όλες αυτές οι κατηγορίες μπορούν και να συνδυαστούν.

Ότι όνειρα όμως κι αν κάνει κάποιος να θυμάται πως σημασία τελικά δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι....

Καλά ταξίδια λοιπόν :-)

Αφιερωμένο στον taso vasilia που μου έδωσε αφορμή να γράψω για τα όνειρα!!!

Δύσκολες νύχτες...

...Υπάρχουν νύχτες που ο ουρανός σκοτεινιάζει, τ'αστέρια χάνονται ξαφνικά και η μοναξιά ξεπροβάλλει το μελαγχολικό της πρόσωπο... 
Έρχεται ακάλεστη και κάθεται δίπλα σου, θρονιάζεται και σου μιλάει... 
Το ύφος της; 
Αχ το ύφος της δε ξεχνιέται ποτέ, σαν να σου λέει: 
<<... Αυτά! Νόμιζες θα μου γλίτωνες;>>!
Κάτι τέτοιες νύχτες όπου όλα συνωμοτούν για να σωπάσουν λες και η μοναξιά τους διατάζει... 
Αυτές τις νύχτες που συλλογίζεστε τι έχεις καταφέρει, 
αυτές οι νύχτες που τα μάτια σου δακρύζουν είναι οι νύχτες που και η μοναξιά σου δείχνει το χρώμα των ματιών της: αν σε συμπαθήσει γίνετε βαθύ καστανό, μόλις το καταλαβαίνεις χάνεται.... 
Αν σε δει μ'άλλο μάτι όμως πάει, γίνετε μαύρο και σου στοιχειώνεται για πολύ καιρό...

Ο δρόμος...

ΜΗ ΓΥΡΝΑΣ!

Γιατί;

ΕΤΣΙ!

Μη κοιτάξεις πίσω...

Κλείσε τα μάτια σου...

ΓΙΑΤΙ;

Στιγμές...

...Έρχονται στιγμές που δε θες δίπλα σου ούτε και τους πιο αγαπημένους σου ανθρώπους, 
σου φαίνεται πως δε σε καταλαβαίνουν ούτε αυτοί. 
Τους νιώθεις μάλιστα πιο ξένους απο τους ίδιους τους ξένους! 
Σε τέτοιες φάσεις μόνο ο εαυτός σου μπορεί να σε βοηθήσει και να σε βγάλει απο το κενό, απο το αδιέξοδο. 
Είναι οι φάσεις όπου φτάνεις στη τελειωτική γραμμή, ή θα συνεχίσεις ή θα πέσεις...
 Και συνεχίζεις...
 Συνεχίζεις γιατί δε σου απομένει τίποτα άλλο να κάνεις, συνεχίζεις για τους άλλους γύρω σου που γ'αγαπάνε και σε πονάνε! 
Συνεχίζεις όχι για σένα αλλά γι'αυτούς.
Και στο μέλλον βρίσκεις το κουράγιο και τη δύναμη και αρχίζεις να ζεις και για σένα! 
Εκτός αν το δεις εγωιστικά, τότε δε σε νοιάζει κανένας παρά μόνο ο εαυτός σου και ή θα συνεχίσεις για σένα ή πολύ απλά πέφτεις γιατί ακριβώς δε σε νοιάζουν οι γύρω σου! 
   Αλλά ότι κι αν επιλέξεις το φάρμακο είναι να είσαι μόνος, μόνος, μόνος για να δεις τι σου συμβαίνει, μόνος για ν'αντιμετωπίσεις τις κακοτοπιές, μόνος γιατί ουσιαστικά κανένας απο τους γύρω σου δε θα είναι τόσο κοντά όσο τον θες, γιατί κανένας δε μπορεί να καταλάβει πραγματικά όσο κι αν λέει ότι σε ξέρει! 
Κανένας παρά μόνο ΕΣΥ!!!
(Γράφτηκε Τετάρτη 28/1/09 20:02)!

Το παράπονο...

   Ανούσιο και κωμικό σου φαίνεται αυτό που μέχρι πριν έκλαιγες και το νόμιζες ως το τέλος του κόσμου όταν άλλα προβλήματα ξεπροβάλλουν σα μαχαίρια που σου τρυπάνε το κορμί και ματώνεις, ματώνεις και το αίμα είναι μαύρο απο τα όνειρα σου που διαλύονται, μαύρο απο τη ψυχή σου που τσαλακώθηκε! Ματώνεις για την αδικία, για το πόσο ευάλωτος είσαι τελικά! Όσες φορές κι αν πεις: αυτό είναι ότι χειρότερο, ο πόνος δε σταματά, είναι σα να σε ακούει η μοίρα και θέλει να σου δείξει το χειρότερο πρόσωπο της, χωρίς τέλος, χωρίς λογική. Και εσύ απορείς και απλά ελπίζεις στο λιγότερο κακό απ'το χειρότερο μα κι όταν το σκέφτεσαι αυτό αισθάνεσαι γελοίος που αφήνεις τον εαυτό σου να αρκείται στο απλά λιγότερο καλό και τότε γελάς, γελάς με ένα γέλιο γεμάτο δάκρυα που σου καίνε τα μάγουλα, και κάθε δάκρυ είναι ένα γιατί, ένα γιατί που δεν έχει αποστολέα γιατί δε μπορεί κανείς να το αντιληφθεί και να το απαντήσει. Ένα γιατί μέσα στη απεραντοσύνη που εσύ το νομίζεις τόσο ασήμαντο κι ας πονάς και τότε το μόνο γιατρικό ως άμυνα του εαυτού σου είναι να σκέφτεσαι πως οι άλλοι έχουν χειρότερα προβλήματα. Κανείς όμως δε μπορεί να πει ότι υπάρχουν και χειρότερα γιατί έτσι κοροϊδεύει τον εαυτό του, ο πόνος είναι πόνος και δεν έχει διαβαθμίσεις! 
Τελικά υπάρχει νικητής στο παιχνίδι της ζωής; Υπάρχει ηττημένος; Μάλλον νικητές και ηττημένοι είμαστε όλοι μας, απλά ο καθένας για διαφορετικούς λόγους!
    Κρίμα σ'αυτούς που δε συνεχίζουν, κρίμα και μια ευχή: μετά απο'δω να τους περιμένει κάτι καλύτερο, κάτι που θα τους δικαιώσει, που θα ΜΑΣ δικαιώσει.
(Είχε γραφτεί 23:57 Τρίτη 18/11/08)...

...Είναι βραδιές...

...Είναι βραδιές που δε μπορεί να σε πάρει ο ύπνος...
...Βραδιές μουντές, ασφυκτικές...
...Βραδιές που ΘΥΜΑΣΑΙ!
Που θυμάσαι αυτούς που σε προσπέρασαν, όχι αυτούς που έμειναν πίσω! Τους σκέφτεσαι και δακρύζεις! Θυμάσαι ωραίες στιγμές, για κάποιο περίεργο λόγο όλα τα ωραιοποιείς και τα κάνεις να μοιάζουν τραγικά, όμως αλήθεια, τα κάνεις;
Ή όντως είναι...;
Δε το αντέχεις, πονάς!
Θυμάσαι πως έχεις αφήσει τον αριθμό τους στο κινητό σου, που δε πας να το σβήσεις γιατί δε μπορείς, γιατί πολύ απλά πιστεύεις ότι θα σε ξανακαλέσει μια μέρα, μα ο μόνος τρόπος επικοινωνίας σας είναι πλέον τα όνειρα σου... Είτε τα κάνεις ξύπνιος, είτε όταν κοιμάσαι!
Αυτές τις βραδιές λοιπόν, τις βραδιές χωρίς αστέρια, δεν υπάρχει κανένας, ούτε ένας που να σε κάνει να βγεις απο τη φυλακή σου! Μόνο ο εαυτός σου μπορεί και αυτός δυσκολεύεται, ίσως να θέλει να βασανίζεται, μάλλον αυτή είναι και η λύτρωση του!
Και αύριο που θα ξυπνήσεις όλα εντελώς ξαφνικά ως δια μαγείας θα είναι διαφορετικά! Μπορεί και κατά τη διάρκεια της μέρας να σε πιάσει και σπαστικό γέλιο! Τι γλυκανάλατη σου είναι όμως η ζωή, τη μια κλαις και την άλλη γελάς. Με κάτι τέτοια μπορεί ο οποιοσδήποτε να διαπιστώσει πόσο δυνατός είναι ο άνθρωπος, σα να προκαλεί τη ζωή λέγοντας: Χτύπα κι άλλο!
Μα έτσι είναι η άτιμη η ζωή... Η ζωή που απο΄κει που είσαι σε δευτερόλεπτα σε διαλύει.

Βέβαια εσύ δεν έχεις μάθει κάτι άλλο απο το να συνεχίζεις να ζεις: Τώρα αν με ρωτήσεις τι πρέπει να κάνεις όταν έρχονται εκείνες οι ''βραδιές'', δε ξέρω να σου πω...
Άλλωστε και μία απο αυτές τις βραδιές δεν είναι και η ΣΗΜΕΡΙΝΗ;;;

...Φοβάμαι το μέλλον που θα'ρθει για μένα, χωρίς εμένα...

   Αν υπήρχε ένας καθρέφτης την ώρα που σκέφτεσαι σίγουρα θα έβλεπες να περνά μπροστά σου ολόκληρη η ζωή σου, αυτά που πέρασες, αυτά που σκέφτεσαι, αυτά που θέλεις να' ρθουν. Κανείς δε θα τη καταλάβει παρά μόνο ο ίδιος γιατί είναι η ταινία σου... Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΤΑΙΝΙΑ! Αν κάτι μπορεί να θεωρηθεί ολότελα δικό μας σ'αυτό το κόσμο είναι σίγουρα οι σκέψεις μας, είναι αυτές που πάντα ελέγχουμε (ή έτσι πιστεύουμε τουλάχιστον)... Είναι οι σκέψεις που μας κάνουν να κλαίμε και άξαφνα σε μερικά λεπτά να γελάμε! Ουσιαστικά είναι ο εαυτός μας αυτός που ορίζει όλο μας το είναι, εμείς οι ίδιοι ορίζουμε την αντίληψη των πραγμάτων, το πως μας επηρεάζουν ουσιαστικά αυτά που συμβαίνουν γύρω μας! Εμείς οι ίδιοι ορίζουμε λοιπόν το χρώμα της ζωής μας, το χρώμα των γυαλιών που θα βάλουμε ώστε να αντικρίσουμε τη ζωή, σίγουρα δεν είναι και ότι καλύτερο να τα βλέπουμε όλα ρόζ ή στην αντίθετη περίπτωση όλα μαύρα, γι'αυτό προτείνω τα χρωματιστά γυαλιά...
   Σ'αυτή τη ζωή πρέπει όλα να τα ζούμε, όλα να τα νιώθουμε και απο όλα να βγάζουμε κάποιο νόημα, απο όλα να μαθαίνουμε κάτι για τον εαυτό μας και κατ'επέκταση για το κόσμο... Όλοι έχουμε τη δική μας νοοτροπία για τη ζωή, τις ατομικές απαιτήσεις, τα προσωπικά μας θέλω, γι'αυτό λοιπόν αν είχαμε ένα καθρέφτη που θα αντανακλούνταν οι σκέψεις μας, θα ήταν και ο καθένας μοναδικός, γιατί όλοι είμαστε ξεχωριστοί, όλοι είμαστε μοναδικοί και ο καθένας διαθέτει τα δικά του πλεονεκτήματα όπως και μειονεκτήματα, γι'αυτό άλλωστε λεγόμαστε και άνθρωποι...
   Γι' αυτό λοιπόν εσύ, εσένα λέω, ναι-ναι εσύ που με διαβάζεις σκέψου πόσο μοναδικός είσαι, σκέψου τι είσαι, σκέψου τι θες, ίσως σου πάρει μέρες ή ακόμα και μήνες, μα σίγουρα στο τέλος θα σε ανταμείψει! Σίγουρα στο τέλος θα ξέρεις πλέον ΠΟΙΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΣΑΙ!!!

http://youtu.be/hQfUfJQR4Vk

Μια μεγάλη καλησπέρα...

http://youtu.be/SR0NNl4I7NA