Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Κατάθεση ψυχής...

     Όσος καιρός κι αν περνά κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ!
   Είχα μέρες να γράψω ίσως γιατί δεν μου ερχόταν κάτι ουσιαστικό, ίσως ακόμη καλύτερα γιατί όλα μες το μυαλό μου είναι λίγο πολύπλοκα! Ακόμη και τώρα που γράφω δεν έχω κάποιο πλάνο στο μυαλό μου, ότι βγει :-)
  Θέλω να μιλήσω γενικά για κάποιες αντιλήψεις μου! Ξεκινάω με το θέμα της δύναμης του κάθε ανθρώπου, και όταν λέω δύναμη δεν εννοώ τη μυική αλλά αυτή που κάθε ψυχή κρύβει μέσα της! 
  Ας μη γελιόμαστε πόσες φορές κάποιος απο μας δεν έχει πει: Αν γίνει αυτό εγώ δε θα το αντέξω! Κ.α. παρόμοια όπου πάντα ρε γαμώτο έρχεται η ώρα να αντιμετωπίσουμε τους μεγαλύτερους μας φόβους αλλά πάντα το ξεπερνάμε! Είναι σα να λέμε στη μοίρα χτύπα κι άλλο αντέχω! Σε μια δύσκολη στιγμή μου χάνοντας ένα αγαπημένο πρόσωπο συνειδητοποίησα πόσο δυνατός άνθρωπος είμαι αλλά ήταν και τότε που έχασα κάτι απο τη παιδικότητα μου!
  Τώρα όταν βλέπω ανθρώπους να αναλώνονται στα μικρά και οργίζομαι! Ακούω κοριτσάκια να τσιρίζουν όταν τους στείλει μήνυμα ο γκόμενος, ακούω γυναίκες να υπερ-αναλύουν το τρόπο πλυσίματος των ρούχων τους, ακούω πολιτικούς να λένε ξανά τα ίδια και τα ίδια και πάλι να υπάρχει λαός να τους ακολουθεί, ακούω άντρες να μιλάνε για το ποδόσφαιρο λες και χάνεται η ζωή τους, ακούω αγόρια να κάνουν όνειρο ζωής το facebook λες και δεν υπάρχει κάτι άλλο! Και νευριάζω με όλους αυτούς που μπορεί να είναι τόσο αναίσθητοι με όλους και με όλα και ασχολούνται με ασήμαντα πράγματα! 
Μα μέσα μου ξέρω πως δε νευριάζω πραγματικά αλλά ζηλεύω που αυτοί μπορούν και το κάνουν, που μπορούν να ασχοληθούν 4 ώρες με όζες και κραγιόν γιατί εγώ δε μπορώ και έχω ξεχάσει πλέον πως είναι να πονά το στομάχι σου όταν περιμένεις κάτι που θέλεις πολύ!
  Αλλά δε ξεχνώ την αδικία του κόσμου και του κοινωνικού συστήματος, δε ξεχνώ πως με έχουν βάλει σε ένα τρυπάκι να θέλω να αγοράσω συγκεκριμένα ρούχα για να αισθάνομαι αρεστή ενώ άλλοι δεν έχουν να φάνε και δε ξεχνώ πως με έχουν κάνει έτσι ώστε να μη νοιάζομαι για τους άλλους παρά μόνο για μένα! 
   Γιατί φίλοι μου πιο εύκολο είναι να μιλήσεις άσχημα στον άλλον παρά να του απαντήσεις με ένα χαμόγελο πλέον...
Μπορεί να ήταν λίγο μπερδεμένο αλλά αυτές ήταν οι σκέψεις μου! Θα χαρώ να ακούσω απόψεις άλλων :-)

8 σχόλια:

mary είπε...

καμιά φορά η ευτυχία είναι στα μικροπράγματα..σε ένα μήνυμα που σου στέλνει εκείνος,σε μια σταγόνα αρώματος που μυρίζεις και σου θυμίζει τόοοοοσα πολλά,σε ένα καινούριο κραγιόν που όταν το φοράς νιώθεις λίγο πιο όμορφη.το κακό είναι ότι ξεχάσαμε να τα εκτιμήσουμε γιατί ότι έχουμε το θεωρούμε δεδομένο.αφού μας κλέψανε το μέλλον,ας έχουμε τουλάχιστον αυτά!! η αδικία θα υπάρχει πάντα

Katerinanina είπε...

exeis apoluto dikio vre mary apla merikes fores apogohteyomai toso!!!
kalo savtokyriako na exeis :-)

Ανώνυμος είπε...

ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΛΑ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΠΑΡΑΕΧΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΔΟΣΟΥΜΕ ΒΑΣΗ ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΟΝΑΝΕ .. ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ ΑΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ .. ΕΤΣΙ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΜΙΚΡΟΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ.. ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΟΤΣΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΚΑΤΑΜΑΤΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ.. ΝΑ ΜΗΝ ΣΤΡΑΒΟΚΟΙΤΑΞΕΙ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΥΝΑΜΗ.. ΦΟΒΑΤΑΙ Ο ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΝΑ ΠΟΝΕΣΕΙ .. ΦΟΒΑΤΑΙ Ο ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ Τ ΡΟΖ ΣΥΝΝΕΦΑΚΙ... ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΑ ΡΟΖ ΓΥΑΛΙΑ ΜΑΣ .. ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ Τ ΕΠΙΛΟΓΗ.. ΘΑ ΤΑ ΕΒΓΑΖΕΣ ??? ΕΓΩ ΟΧΙ.. ΙΣΩΣ ΓΙΑΥΤΟ ΘΕΩΡΩ Τ ΕΑΥΤΟ Μ ΑΔΥΝΑΜΗ.. ΤΡΕΧΩ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΟΥΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ .. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΚΑΝ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΓΙΑ ΑΠΟΛΙΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ .. ΦΟΡΑΩ ΤΑ ΡΟΖ ΓΥΑΛΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΧΑΛΑΝΕ Τ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ.. ΔΙΟΤΙ ΟΣΑ ΚΑΙ ΑΝ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ.. ΑΚΟΜΗ ΖΟΥΜΕ .. ΚΑΙ ΟΣΟ ΖΟΥΜΕ ΘΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΟΥΝ... ΩΣΤΟΣΟ.. ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΙ ΣΤΟ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ, ΑΥΤΟΝ , ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΟΣΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ..
ΒΙΚΤΩΡΙΑ**

Ανώνυμος είπε...

SORRY G TA ORTHOGRAFIKA ALLA EKANA MIA APOPEIRA NA MHN GRAPSO GREEKLISH .. KAI EIDOU T APOTELESMA :P
BIKTORIA ** (TSANTAKI :P )

petros_goulas είπε...

Με άγγιξε αυτό που λες....Σε μια δύσκολη στιγμή μου χάνοντας ένα αγαπημένο πρόσωπο συνειδητοποίησα πόσο δυνατός άνθρωπος είμαι αλλά ήταν και τότε που έχασα κάτι απο τη παιδικότητα μου

Νομίζω ότι ερχετε μια περίοδος στην ζωή όλων που ανακαλύπτουμε αυτήν την πλευρά του εαυτού μας.βλέπουμε τόσα πράγματα να συμβαίνουν γύρω μας και τα νιώθουμε αδιάφορα,ενώ παλιότερα ισως πεθαιναμε για αυτά.
Νομίζω όμως ότι όλα τα πράγματα στην ζωή κάνουν έναν κύκλο και κάποια στιγμή έρχεται κάτι να μας συναρπάσει και να μας κάνει να δούμε τον κόσμο διαφορετικά...

Katerinanina είπε...

petro mou etsi pisteyw ki egw!!!arkei na mh xa8oume sth metafrash...ola kapote vriskoun to dromo tous giati polu apla de mporoun na kanoun alliws!!!

Katerinanina είπε...

a...vikaki mou mhn allaxeis pote xrwma gyaliwn apla mono ananewse tous fakous tous... ;-)

petros_goulas είπε...

Χαχαχα...χαμένοι στην μετάφραση,μια έκφραση που χρησιμοποιώ στην καθημερινότητα μου.οχι απλά βρισκουν τον δρόμο τους..αλλά αρχίζουμε και εμείς να νιώθουμε πιο σημαντικοί και συνηδητοποιημενοι σε ότι κάνουμε..