Όνειρα...

Χθες κάποιος μου είπε γιατί να είναι τα όνειρα μας μουντά, γιατί να μην είναι αισιόδοξα; 

Όνειρα μας είναι.... 

Και μου έδωσε αφορμή να το σχολιάσω.... 

Έχει απόλυτο δίκιο, τα όνειρα μπορούμε εμείς να τα διαμορφώνουμε όπως θέλουμε! 

Και υπάρχουν και κατηγορίες ονείρων:

Υπάρχουν τα αισθηματικά όνειρα (αυτά που ονειρεύεσαι είτε αυτόν που αγαπάς, είτε αυτόν που περιμένεις να ερωτευτείς, φαντάζεσαι πως θα περνάτε τις ώρες σας και πόσο θα αγαπιέστε).

Υπάρχουν τα ερωτικά όνειρα (είναι αυτά που φαντασιώνεσαι την οποιαδήποτε πιο κρυφή σου σκέψη, που παίρνουν σάρκα και οστά μέσα στο μυαλό σου οι πιο τρελές σου φαντασιώσεις, από το με ποιον θέλεις να κάνεις sex έως το τι θα φορά).

Τα ανεκπλήρωτα όνειρα (είναι αυτά που δυστυχώς ξέρεις ότι ότι κι αν γίνει ποτέ μα ποτέ και όσο κι αν το θες δε θα πραγματοποιηθούν, πχ ονειρεύεσαι να συναντηθείς ξανά με ένα πρόσωπο που έχει φύγει από τη ζωή έστω κι αν ξέρεις ότι αυτό δε πρόκειται να συμβεί τουλάχιστον σε αυτή τη ζωή).

Τα φανταστικά όνειρα (αυτά που ονειρεύεσαι πράγματα και καταστάσεις που δεν υπάρχουν, είναι για αυτούς που τους αρέσει το star wars και άλλες παρόμοιες ταινίες και πάντα ονειρεύονταν να ζήσουν κάτι ανάλογο).

Τα επαγγελματικά όνειρα (αυτά έχουν δημιουργηθεί κυρίως στην εποχή μας που όλο και περισσότεροι δυστυχώς είμαστε άνεργοι, σε αυτά ονειρευόμαστε τη δουλειά που θα θέλαμε να κάνουμε. Βέβαια τέτοια όνειρα βλέπουν και οι ίδιοι εργαζόμενοι όπου ονειρεύονται πχ μια θέση που θα τους ταίριαζε περισσότερο).

Τα ταξιδιάρικα όνειρα (όλα τα όνειρα μπορούν να θεωρηθούν ταξιδιάρικα αφού σε <<ταξιδεύουν>>, αλλά τη συγκεκριμένη κατηγορία την ονόμασα έτσι γιατί είναι αυτά που τα κάνεις εκεί που βαριέσαι και δεν βρίσκεις κανένα άλλο ενδιαφέρον παρά να ταξιδεύεις σε άλλα μέρη και με λίγα λόγια να αλλάζεις τη ζωή σου έστω και νοητά).

Τα εμφανισιακά όνειρα (είναι αυτά που δε σου αρέσει η εμφάνιση σου έτσι όπως είναι και θέλεις να την αλλάξεις, έτσι λοιπόν ονειρεύεσαι να είσαι πιο αδύνατος, πιο ψηλός, με διαφορετικά μαλλιά, να έχεις περισσότερα ρούχα κ.α.).

Τα θρησκευτικά όνειρα (είναι αυτά που το όνειρο σου απευθύνεται στο θεό πιστεύοντας ότι μόνο αυτός μπορεί να σε βοηθήσει, γίνονται συνήθως όταν θέλουμε κάτι μεγαλύτερο από τις δυνάμεις μας όπως όταν κάποιος αγαπημένος μας είναι βαριά άρρωστος ονειρευόμαστε να γίνει καλά).

Σίγουρα υπάρχουν και άλλες κατηγορίες αλλά αυτές θεωρώ τις πιο βασικές, βέβαια όλες αυτές οι κατηγορίες μπορούν και να συνδυαστούν.

Ότι όνειρα όμως κι αν κάνει κάποιος να θυμάται πως σημασία τελικά δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι....

Καλά ταξίδια λοιπόν :-)

Αφιερωμένο στον taso vasilia που μου έδωσε αφορμή να γράψω για τα όνειρα!!!

Δύσκολες νύχτες...

...Υπάρχουν νύχτες που ο ουρανός σκοτεινιάζει, τ'αστέρια χάνονται ξαφνικά και η μοναξιά ξεπροβάλλει το μελαγχολικό της πρόσωπο... 
Έρχεται ακάλεστη και κάθεται δίπλα σου, θρονιάζεται και σου μιλάει... 
Το ύφος της; 
Αχ το ύφος της δε ξεχνιέται ποτέ, σαν να σου λέει: 
<<... Αυτά! Νόμιζες θα μου γλίτωνες;>>!
Κάτι τέτοιες νύχτες όπου όλα συνωμοτούν για να σωπάσουν λες και η μοναξιά τους διατάζει... 
Αυτές τις νύχτες που συλλογίζεστε τι έχεις καταφέρει, 
αυτές οι νύχτες που τα μάτια σου δακρύζουν είναι οι νύχτες που και η μοναξιά σου δείχνει το χρώμα των ματιών της: αν σε συμπαθήσει γίνετε βαθύ καστανό, μόλις το καταλαβαίνεις χάνεται.... 
Αν σε δει μ'άλλο μάτι όμως πάει, γίνετε μαύρο και σου στοιχειώνεται για πολύ καιρό...

Ο δρόμος...

ΜΗ ΓΥΡΝΑΣ!

Γιατί;

ΕΤΣΙ!

Μη κοιτάξεις πίσω...

Κλείσε τα μάτια σου...

ΓΙΑΤΙ;

Στιγμές...

...Έρχονται στιγμές που δε θες δίπλα σου ούτε και τους πιο αγαπημένους σου ανθρώπους, 
σου φαίνεται πως δε σε καταλαβαίνουν ούτε αυτοί. 
Τους νιώθεις μάλιστα πιο ξένους απο τους ίδιους τους ξένους! 
Σε τέτοιες φάσεις μόνο ο εαυτός σου μπορεί να σε βοηθήσει και να σε βγάλει απο το κενό, απο το αδιέξοδο. 
Είναι οι φάσεις όπου φτάνεις στη τελειωτική γραμμή, ή θα συνεχίσεις ή θα πέσεις...
 Και συνεχίζεις...
 Συνεχίζεις γιατί δε σου απομένει τίποτα άλλο να κάνεις, συνεχίζεις για τους άλλους γύρω σου που γ'αγαπάνε και σε πονάνε! 
Συνεχίζεις όχι για σένα αλλά γι'αυτούς.
Και στο μέλλον βρίσκεις το κουράγιο και τη δύναμη και αρχίζεις να ζεις και για σένα! 
Εκτός αν το δεις εγωιστικά, τότε δε σε νοιάζει κανένας παρά μόνο ο εαυτός σου και ή θα συνεχίσεις για σένα ή πολύ απλά πέφτεις γιατί ακριβώς δε σε νοιάζουν οι γύρω σου! 
   Αλλά ότι κι αν επιλέξεις το φάρμακο είναι να είσαι μόνος, μόνος, μόνος για να δεις τι σου συμβαίνει, μόνος για ν'αντιμετωπίσεις τις κακοτοπιές, μόνος γιατί ουσιαστικά κανένας απο τους γύρω σου δε θα είναι τόσο κοντά όσο τον θες, γιατί κανένας δε μπορεί να καταλάβει πραγματικά όσο κι αν λέει ότι σε ξέρει! 
Κανένας παρά μόνο ΕΣΥ!!!
(Γράφτηκε Τετάρτη 28/1/09 20:02)!

Το παράπονο...

   Ανούσιο και κωμικό σου φαίνεται αυτό που μέχρι πριν έκλαιγες και το νόμιζες ως το τέλος του κόσμου όταν άλλα προβλήματα ξεπροβάλλουν σα μαχαίρια που σου τρυπάνε το κορμί και ματώνεις, ματώνεις και το αίμα είναι μαύρο απο τα όνειρα σου που διαλύονται, μαύρο απο τη ψυχή σου που τσαλακώθηκε! Ματώνεις για την αδικία, για το πόσο ευάλωτος είσαι τελικά! Όσες φορές κι αν πεις: αυτό είναι ότι χειρότερο, ο πόνος δε σταματά, είναι σα να σε ακούει η μοίρα και θέλει να σου δείξει το χειρότερο πρόσωπο της, χωρίς τέλος, χωρίς λογική. Και εσύ απορείς και απλά ελπίζεις στο λιγότερο κακό απ'το χειρότερο μα κι όταν το σκέφτεσαι αυτό αισθάνεσαι γελοίος που αφήνεις τον εαυτό σου να αρκείται στο απλά λιγότερο καλό και τότε γελάς, γελάς με ένα γέλιο γεμάτο δάκρυα που σου καίνε τα μάγουλα, και κάθε δάκρυ είναι ένα γιατί, ένα γιατί που δεν έχει αποστολέα γιατί δε μπορεί κανείς να το αντιληφθεί και να το απαντήσει. Ένα γιατί μέσα στη απεραντοσύνη που εσύ το νομίζεις τόσο ασήμαντο κι ας πονάς και τότε το μόνο γιατρικό ως άμυνα του εαυτού σου είναι να σκέφτεσαι πως οι άλλοι έχουν χειρότερα προβλήματα. Κανείς όμως δε μπορεί να πει ότι υπάρχουν και χειρότερα γιατί έτσι κοροϊδεύει τον εαυτό του, ο πόνος είναι πόνος και δεν έχει διαβαθμίσεις! 
Τελικά υπάρχει νικητής στο παιχνίδι της ζωής; Υπάρχει ηττημένος; Μάλλον νικητές και ηττημένοι είμαστε όλοι μας, απλά ο καθένας για διαφορετικούς λόγους!
    Κρίμα σ'αυτούς που δε συνεχίζουν, κρίμα και μια ευχή: μετά απο'δω να τους περιμένει κάτι καλύτερο, κάτι που θα τους δικαιώσει, που θα ΜΑΣ δικαιώσει.
(Είχε γραφτεί 23:57 Τρίτη 18/11/08)...

...Είναι βραδιές...

...Είναι βραδιές που δε μπορεί να σε πάρει ο ύπνος...
...Βραδιές μουντές, ασφυκτικές...
...Βραδιές που ΘΥΜΑΣΑΙ!
Που θυμάσαι αυτούς που σε προσπέρασαν, όχι αυτούς που έμειναν πίσω! Τους σκέφτεσαι και δακρύζεις! Θυμάσαι ωραίες στιγμές, για κάποιο περίεργο λόγο όλα τα ωραιοποιείς και τα κάνεις να μοιάζουν τραγικά, όμως αλήθεια, τα κάνεις;
Ή όντως είναι...;
Δε το αντέχεις, πονάς!
Θυμάσαι πως έχεις αφήσει τον αριθμό τους στο κινητό σου, που δε πας να το σβήσεις γιατί δε μπορείς, γιατί πολύ απλά πιστεύεις ότι θα σε ξανακαλέσει μια μέρα, μα ο μόνος τρόπος επικοινωνίας σας είναι πλέον τα όνειρα σου... Είτε τα κάνεις ξύπνιος, είτε όταν κοιμάσαι!
Αυτές τις βραδιές λοιπόν, τις βραδιές χωρίς αστέρια, δεν υπάρχει κανένας, ούτε ένας που να σε κάνει να βγεις απο τη φυλακή σου! Μόνο ο εαυτός σου μπορεί και αυτός δυσκολεύεται, ίσως να θέλει να βασανίζεται, μάλλον αυτή είναι και η λύτρωση του!
Και αύριο που θα ξυπνήσεις όλα εντελώς ξαφνικά ως δια μαγείας θα είναι διαφορετικά! Μπορεί και κατά τη διάρκεια της μέρας να σε πιάσει και σπαστικό γέλιο! Τι γλυκανάλατη σου είναι όμως η ζωή, τη μια κλαις και την άλλη γελάς. Με κάτι τέτοια μπορεί ο οποιοσδήποτε να διαπιστώσει πόσο δυνατός είναι ο άνθρωπος, σα να προκαλεί τη ζωή λέγοντας: Χτύπα κι άλλο!
Μα έτσι είναι η άτιμη η ζωή... Η ζωή που απο΄κει που είσαι σε δευτερόλεπτα σε διαλύει.

Βέβαια εσύ δεν έχεις μάθει κάτι άλλο απο το να συνεχίζεις να ζεις: Τώρα αν με ρωτήσεις τι πρέπει να κάνεις όταν έρχονται εκείνες οι ''βραδιές'', δε ξέρω να σου πω...
Άλλωστε και μία απο αυτές τις βραδιές δεν είναι και η ΣΗΜΕΡΙΝΗ;;;

...Φοβάμαι το μέλλον που θα'ρθει για μένα, χωρίς εμένα...

   Αν υπήρχε ένας καθρέφτης την ώρα που σκέφτεσαι σίγουρα θα έβλεπες να περνά μπροστά σου ολόκληρη η ζωή σου, αυτά που πέρασες, αυτά που σκέφτεσαι, αυτά που θέλεις να' ρθουν. Κανείς δε θα τη καταλάβει παρά μόνο ο ίδιος γιατί είναι η ταινία σου... Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΤΑΙΝΙΑ! Αν κάτι μπορεί να θεωρηθεί ολότελα δικό μας σ'αυτό το κόσμο είναι σίγουρα οι σκέψεις μας, είναι αυτές που πάντα ελέγχουμε (ή έτσι πιστεύουμε τουλάχιστον)... Είναι οι σκέψεις που μας κάνουν να κλαίμε και άξαφνα σε μερικά λεπτά να γελάμε! Ουσιαστικά είναι ο εαυτός μας αυτός που ορίζει όλο μας το είναι, εμείς οι ίδιοι ορίζουμε την αντίληψη των πραγμάτων, το πως μας επηρεάζουν ουσιαστικά αυτά που συμβαίνουν γύρω μας! Εμείς οι ίδιοι ορίζουμε λοιπόν το χρώμα της ζωής μας, το χρώμα των γυαλιών που θα βάλουμε ώστε να αντικρίσουμε τη ζωή, σίγουρα δεν είναι και ότι καλύτερο να τα βλέπουμε όλα ρόζ ή στην αντίθετη περίπτωση όλα μαύρα, γι'αυτό προτείνω τα χρωματιστά γυαλιά...
   Σ'αυτή τη ζωή πρέπει όλα να τα ζούμε, όλα να τα νιώθουμε και απο όλα να βγάζουμε κάποιο νόημα, απο όλα να μαθαίνουμε κάτι για τον εαυτό μας και κατ'επέκταση για το κόσμο... Όλοι έχουμε τη δική μας νοοτροπία για τη ζωή, τις ατομικές απαιτήσεις, τα προσωπικά μας θέλω, γι'αυτό λοιπόν αν είχαμε ένα καθρέφτη που θα αντανακλούνταν οι σκέψεις μας, θα ήταν και ο καθένας μοναδικός, γιατί όλοι είμαστε ξεχωριστοί, όλοι είμαστε μοναδικοί και ο καθένας διαθέτει τα δικά του πλεονεκτήματα όπως και μειονεκτήματα, γι'αυτό άλλωστε λεγόμαστε και άνθρωποι...
   Γι' αυτό λοιπόν εσύ, εσένα λέω, ναι-ναι εσύ που με διαβάζεις σκέψου πόσο μοναδικός είσαι, σκέψου τι είσαι, σκέψου τι θες, ίσως σου πάρει μέρες ή ακόμα και μήνες, μα σίγουρα στο τέλος θα σε ανταμείψει! Σίγουρα στο τέλος θα ξέρεις πλέον ΠΟΙΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΣΑΙ!!!

http://youtu.be/hQfUfJQR4Vk

Μια μεγάλη καλησπέρα...

http://youtu.be/SR0NNl4I7NA