Πέμπτη 5 Απριλίου 2012

...Μου λείπει...

Μου λείπει...
Θέλω να γυρίσω πίσω...
Μου λείπει η αθωότητα μου...


Νιώθω σα να με βίασαν και να μου την πήραν απότομα!
Και κλαίω για το κόσμο που ζούμε, κλαίω που βλέπω παιδιά να γεννιούνται και να μη παίρνουν αυτό που τους αξίζει και να χάνουν κι αυτά ότι πολυτιμότερο έχουν: τη παιδική τους αφέλεια!
Είναι σαν έγκλημα!


Σήμερα καθόμουν με κάτι φίλους για ρετσίνα και πέρασε ένα κοριτσάκι μια σταλιά, μέσα στη βροχή, βρώμικο και πεινασμένο και όλοι το έδιωχναν!
Μια αθώα ψυχή που άλλοι την στέλνουν...
Της δώσαμε φαγητό και δεν υπήρχε το ευχαριστώ που μας είπε μέσα από τα όμορφα ματάκια του!
Αυτό το παιδί έπρεπε να μεγαλώνει ΚΑΝΟΝΙΚΑ!
Κοίτα ειρωνεία όμως;
Σε άλλα παιδιά παίρνεις  δώρο μια κούκλα και αν δεν είναι barbie στη πετάνε στα μούτρα, και σε άλλα να δίνεις μια πατάτα και να λαμποκοπάνε!


Σιχαίνομαι το κόσμο που φτάσαμε μέχρι εδώ και μαζί με αυτόν και τον εαυτό μου!
Συγχαίρω τους γονείς μου που δε μου είπαν ποτέ να μη κάνω παρέα με κάποιο παιδάκι λόγο χρώματος ή εθνικότητας!
Από μικρή με θυμάμαι να το κάνω φίλο μου το πιο απόμακρο και ταλαιπωρημένο παιδί...
Ο ρατσισμός που βιώνουν καθημερινά τέτοια παιδιά είναι τεράστιος γιατί δεν είναι μόνο όσοι τα αποφεύγουν αλλά και αυτοί που τα λυπούνται δε κάνουν κάτι διαφορετικό!


Ας αναρωτηθούμε όλοι τι πραγματικά κρύβουμε μέσα στη ψυχή μας και ας δεχτούμε τα λάθη μας, κανείς δεν είναι τέλειος και ούτε μπορεί να γίνει...
Αλλά εφόσον υπάρχουν τόσες επιλογές γιατί οι περισσότεροι επιλέγουμε το χειρότερο;;;
Όταν ξεκίνησα αυτή την ανάρτηση ήμουν σε διάθεση συγκίνησης αλλά τώρα είμαι θυμωμένη...
Θυμωμένη με όλους και πάνω από όλα με μένα!
Καμιά φορά βλέπω ανθρώπους γύρω μου και θέλω να τους αρχίσω στα χαστούκια, μα καλά σε ποιο κόσμο ζούνε;;;
Αλλά και πάλι ξέρεις τι σκέφτομαι: <<κάποτε παιδιά ήταν κι αυτά, δε ξέρεις τι τράβηξαν και έγιναν έτσι>>!


Η ζωή δύο πράγματα με δίδαξε τελευταία:
1) Το ότι μπορείς να κατανοήσεις το καθένα για οτιδήποτε κι αν έκανε!
Προσέξτε να τον κατανοήσεις όχι να τον δικαιολογήσεις!
2) Τυχεροί είναι αυτοί που είναι γλειφτρόνια και αναίσθητοι!
Εγώ είμαι από τους άτυχους ελπίζοντας πως κάποτε θα εφευρεθεί μια χρονομηχανή και θα γυρίσω πίσω να ζήσω έστω για μια μέρα την αθωωότητα που τόσο απότομα μου στέρησαν...


Και τώρα τα είπα και ξελάφρωσα :-)
Καλή σας νύχτα παίδες...

17 σχόλια:

Σκορπινα είπε...

Ο κόσμος μας είναι σκληρός...Πολλές φορές εύχομαι να είχα γεννηθεί σε έναν πιο ρομαντικό κόσμο...

Δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα. Μόνο να φροντίζεις να μην χάνεις τις αξίες που έχεις μέσα σου. Κάθε λίγο θα πρέπει να σταματάς, να παίρνεις μια ανάσα και να διορθώνεις την πορεία σου...

Άσε τους άλλους στον δρόμο τους...

νερίνα ღ είπε...

το θέμα που θίγεις έχει πολλές πτυχές...
ειλικρινά είναι πολύ άδικος ο κόσμος μας, το πιστεύω αυτό.
Ας προσφέρουμε ό,τι τυχόν μπορούμε, άν μπορούμε..
Και ας ελπίσουμε όλα καλά να πάνε...κυρίως για τα παιδιά...

χαμένη σε ένα ατέρμονο όνειρο είπε...

συμφωνώ απόλυτα μαζί σου Katerinanina!πρέπει να κάνουμε κάτι για να δώσουμε πίσω το χαμένο χαμόγελο στις αθώες ψυχές των παιδιών!


*Καλή σου μέρα =)

serenata είπε...

Συμφωνώ μαζί σου!
Και γω από πολύ μικρή μάζευα τον πιο κατατρεγμένο άνθρωπο ή ζώο.....
Και οι γονείς μου όμως έτσι ήταν...
Θυμώνω με τον κόσμο......
Με την αναισθησία τους!
Μη μου πιάνεις το καινούργιο αυτοκίνητο μαύρε θα μου το λερώσεις!.......
Δεν το έχεις ακούσει;
Σιχαίνομαι τους ανθρώπους αυτούς.
Θυμώνω με τον τρόπο που φέρονται.
Θα ήθελα να μην τους βλέπω/ακούω!

mary είπε...

θέλει μεγάλη κουβέντα το θέμα που θίγεις.από την ΄΄αποψη που το παρουσιάζεις έχεις δίκιο. και γω όποτε δω παιδάκι στο δρόμο να ζητιανέυει του δίνω να φάει. από την άλλη ξέρω πως αν πάει σπίτι χωρίς λεφτά θα το δείρουν. αστα ο κόσμος μας ΄χει γίνει απρόσωπος. τις προάλλες πήγα στην αστυνομία γτ είδα δύο τσιγγάνους με 'ένα κατάξανθο μωρό, και τους λέω νομίζω πως το κλέψαν.τους είπα ακριβώς που είναι τα σχετικά και αυτοί γελούσαν και συνλεχιζαν να παίζουν χαρτιά//

μικρή Μεγάλη είπε...

Είναι τόσα πολλά τα ουσιαστικά προβλήματα αυτού του κόσμου που μερικές φορές σκέφτομαι τι χρειάζεται για να γίνει καλύτερος και πελαγώνω! Επισκευή και πέταμα είναι η εύκολη λύση! Η αλλαγή θέλει κότσια... Και δυστυχώς μπορεί να ακούσεις πολλούς να μιλάνε για αλλαγή αλλά το θέμα είναι ποιοι τελικά θα αφήσουν τη βόλεψή τους για να βοηθήσουν τους άλλους και ταυτόχρονα τον εαυτό τους (αυτό το τελευταίο βεβαίως το αγνοούν)...

Levina είπε...

Κατερινάκι μου τυχεροί οι αναίσθητοι και οι γλύφτες μα σε τι?
Στα υλικά και στην βλακεία? Όχι καρδιά μου, τυχεροί όσοι διαθέτουν κάτι μέσα τους που μοιάζει με μικρή φλόγα που ανάβει στα σκοτάδια.
Νοιώθουν εκείνοι ποτέ γεμάτοι, χορτάτοι? Εσύ θα βλέπεις ένα λουλούδι, τον ήλιο το πρωί, θα ακούς τα πουλιά να κελαηδάνε και θα νοιώθεις πως τα έχεις όλα !
Την έχεις κρατήσει την αθωωτητά σου, οι ευαισθησίες σου το δείχνουν :)) και έτσι να παραμείνεις, μην αλλάξεις ποτέ!!!

σε φιλώ πολύ Κατερινάκι μου
καλό Σαββατοκύριακο!

ΙΩΑΝΝΗΣ ΞΕΝΙΔΗΣ είπε...

Πρώτα από όλα ξεκινάς με μια έλλειψη που είναι πολύ ουσιαστική για την δυναμική που αναπτύσσεις. Η έλλειψη(για την αθωώτητα μιλάω)σε κάνει να θέλεις να αναπαραστήσεις αυτήν την έλλειψη.Η δύναμη που προέρχεται από την έλλειψη και το κενό είναι πολύ χρήσιμη τόσο για σένα όσο και για τους άλλους.

Η εμφάνιση ενός πεινασμένου παιδιού που ζητιανεύει μας κάνει να νιώθουμε ενοχές.Ένα παιδί που δεν έχει στον ήλιο μοίρα ενσαρκώνει τις ατομικές και συλλογικές ενοχές μας. Πολλές φορές το νιώθω αλλά είναι ανθρωπίνως αδύνατο να διαχειριστώ τις ενοχές που βιώνω για όλους αυτούς που υποφέρουν. Άσε που το κριτήριο της εμφάνισης δεν είναι και τόσο αξιόπιστο. Κατά καιρούς ανακαλύπτονται ζητιάνοι που ήταν αρκετά ευκατάστατοι.Αν μιλάμε για παιδιά, είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ να κυκλοφορούν ως "αδέσποτα" και θύματα εκμετάλλευσης.Βλέπεις ο ξεφτιλισμένος πολιτισμός μας δεν μπόρεσε να υπάρξει εγγυητής της ασφάλειας, της αγάπης, της συναισθηματικής σταθερότητας-για να μιλήσουμε για κάποιες βασικές ανάγκες των παιδιών.

Ο ρατσισμός σε γενικές γραμμές είναι ο φόβος απένατι στον άλλο. Όχι στον άλλο που βρίσκεται εκτός μας αλλά στον άλλο που κατοικεί μέσα μας. Αυτόν τον άλλο τον πλάθουμε κυρίως με την φαντασία μας και τον φοβόμαστε επειδή έχει τη δύναμη να διεγείρει τμήματα του εαυτού μας ανενεργά και καμουφλαρισμένα.Δεν είναι και λίγο να συγκατοικούμε με αυτόν τον φόβο.Πιστεύω πως γινόμαστε ρατσιστές επειδή νιώθουμε πως απειλούμαστε από αυτό το φανταστικό πλάσμα. Αλλά αυτό που φοβόμαστε είναι αυτό που μας έλκει και μας απωθεί ταυτόχρονα. Εξωτερικεύουμε, θα συμφωνείς, την απώθηση καταδικάζοντας τον ρατσισμό στους μετανάστες(παράδειγμα) αλλά την ίδια ακριβώς στιγμή μπορούμε να επιβάλλουμε ρατσιστικά κριτήρια κατά την επιλογή ενός ερωτικού συντρόφου(παράδειγμα: δεν είναι ψηλός, δεν έχει φέτες κοιλιακούς και άλλα παρεμφερή που γνωρίζουμε πολύ καλά.

Είναι σπουδαίο να κατανοούμε.Για να το πετύχουμε χρειαζόμαστε απεριόριστο χρόνο και διάθεση για συζήτηση. Με τους αναίσθητους και τους γλείφτες θα ήθελα να τα έχω αυτά τα δύο.

Καληνύχτα.

Hengeo είπε...

Ο κόσμος που ζούμε δυστυχώς δεν είναι αθώος και ιδανικός.. Και αν πεις εγώ δίνω και δεν με νοιάζει, μέχρι που; Ο κάθε άνθρωπος έχει τα όριά του..

Καλό απόγευμα από Χίο!

Υ.Γ. Ας μην ήταν ο πυρετός και θα σου έλεγα αν θα έμενα πολύ μέσα, τώρα που έχω άδεια ξανά λόγω Πάσχα θα δείς :p

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΑΝ ΤΟΥ ΚΕΡΙΟΥ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ ΧΩΡΙΣ ΣΤΑΛΙΑ ΣΚΟΤΑΔΙ.
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!!!!!

ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ.

Katerinanina είπε...

-Σκορπινα μου δε μπορεις να κανεις τιποτα νομιζω για τους αλλους αλλα τουλαχιστον μπορει ο καθενας για τον εαυτο του.

-νερίνα ναι ειναι αδικος και καμια φορα τον βαριεμαι κιλας ετσι οπως ειναι φταχμενος αυτος ο κοσμος, αλλα μετα ξανασκεφτομαι οτι δεν ειναι φτιαχμενος αλλα εμεις τον φτασαμε εδω που ειναι αρα μπορουμε και να τον αλλαξουμε...

-Joanne the lunatic dreamer μακαρι ολοι να κανουμε κατι, κατι μικρο, αλλα αν ολοι κανουμε κατι μικρο τοτε ισως υπαρξει μια μεγαλη αλλαγη...

-serenata δυστυχως και βλεπυμε και ακουμε αλλα εχουτμε και στον κυκλο μας τετοιους μεμψυμοιριδες ανθρωπους, ευχομαι να μη γινουμε ποτε εμεις ετσι, εξαλλου εχουμε καλες βασεις...

-mary αστα να πανε, ειναι να μη τους δειρεις μετα τους αστυνομικους;;;τα παιδια ειναι απλα τα εξηλαστηρια θυματα της υποθεσεως, ειναι παντα η βιτρινα για ευκολο χρημα...

-μικρή Μεγάλη οπως λες ειναι δυσκολη η αλλαγη αλλα οχι ακατορθωτη! εγω φοβαμαι πρωτα τον εαυτο μου; αραγε μονο μιλαω η και προσπαθω για την αλλαγη; ακομη προσπαθω να καταλαβω...

-Levina ευτυχως που μου εδωσες μια ποιητικη διαθεση για αλλη μια φορα, τυχεροι κι εμεις ψυχοι μου αλλα δε μπορω να αιστανθω τυχη οταν τριγυρω μου υπαρχει τοσος πονος, μεσα απο την οικογενεια μου εως το κοσμο ολο, καμια φορα ποναω ακομη και στο πονο του πιο αγνωστου μου ανθρωπου...

-ΙΩΑΝΝΗ ΞΕΝΙΔΗ μιλας με τοσο στρωτο και ομορφο λογο που καθε φορα απολαμβανω τα σχολια σου, μωροι ειναι οι ανθρωποι που θα ηθελες να συναναστραφεις αλλα δε θα αντεχες για πολυ μαζι τους, οταν δεν υπαρχει το κοινως αποδεχτο δικαιο δε μπορω να επικοινωνησω με τον αλλον! κουραζομαι στη κακομοιρια και οντως εχεις δικιο, ρατσισμος ειναι ο μεγαλυτερος μας φοβος, αν φοβασαι να μην αρρωστησεις δε θα ερθεις σε επαφη με αρρωστους ανθρωπους ακομη και αν δε μπορουν να σε κολλησουν τιποτα, ολα μεσα στο μυαλο ειναι, νομιζω οτι απο εκει ξεκινουν και ολες οι αρρωστιες...

-Hengeo καλο μου φανταρακι δεν περιμενω τον ιδανικο κοσμο αλλα τον καλα διατηθεμενο, ας απλα ειμαστε ολοι λιγο καλυτεροι ανθρωποι, δεν ειπα να γινουν τεραστιες αλλαγες! εξαλλου απο την προσωπικη αλλαγη θα επελθει και μια μεγαλυτερη! μεχρι τοτε θα βριζω, θα αγανακτω και θα βγαινω το βραδυ να ξεσκαω γιατι δεν υπαρχει αλλη λυση...χιχι!!!

-JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟ ευχαριστω πολυ για τις ευχες σου και ευχομαι κι εγ ωτο ιδιο για σενα και ολα τα αγπημενα σου προσωπα! καλη ανασταση και καλο πασχα!

Little princess είπε...

κι εγω χαιρομαι τοσο που δεν ειμαι ρατσιστρια και που υπαρχουν ανθρωποι που εχουν τις σκεψεις μου! <3

Katerinanina είπε...

Γλυκια μου Θεοδωρα καλως ηρθες στο ιστολογιο, εκανα παρακολουθηση και στγο δικο σου, πολυ ομορφο! οσοι εχουμε ιστολογιο εχουμε πανω-κατω κοινες ανησυχιες, μας θεωρω λιγο πιο ευαισθητους :-)
καλο πασχα!!!

Ανώνυμος είπε...

Να πω ότι έχεις άδικο.
Αυτός είναι ο κόσμος μας Κατερινάκι,δυστυχώς ή ευτυχώς.
Αυτές οι σκέψεις το μόνο που μας κάνουν είναι να μας χαλούν τη διάθεση!
Φιλάκια και καλή Ανάσταση(:

Katerinanina είπε...

Κάποια μου καλη ανασταση και καλο πασχα ευχομαι και σε σενα :-)

John Kalantzis είπε...

Εξαιρετικό κείμενο, για ένα θέμα "αγκάθι".
Κατερίνα σου εύχομαι ολόψυχα Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!

Katerinanina είπε...

MeteoJohn ευχαριστω για το ομορφο σχολιο σου!καλο πασχα και σε σενα ευχομαι!!!