Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

Τι έκανα για πάρτη μου, τι έκανα για μένα...


Υπάρχω και περιφέρομαι σε ένα κόσμο γεμάτο αμφιβολία, δε ξέρω πραγματικά αν ζω ή αν προσπαθώ να ζήσω και δε ξέρω τι πονάει περισσότερο...
Χάθηκα κι εγώ στα μικρά και στα ανούσια σε αυτά που κάποτε προσπερνούσα απλά με ένα γέλιο, μπήκα στο κλίμα της εποχής και άρχισα να γίνομαι εγωίστρια! Όλα καλά κι έτσι λοιπόν νόμιζα πως τα είχα καταφέρει, ήμουν καλή φίλη, πολλοί επιζητούσαν τη συντροφιά μου, καλή ερωμένη εφόσον κάθε άντρας που περνούσε από τη ζωή μου και έφευγε πάντα ξαναγυρνούσε, καλή κόρη εφόσον πάντα ήμουν καλή σε ότι έκανα, καλή γκόμενα αφού πάντα έκανα τον σύντροφο μου να νιώθει ότι είναι τυχερός που με έχει, καλή μαθήτρια αφού πάντα αποκτούσα ιδιαίτερη σχέση με τους καθηγητές μου! Γενικά ήμουν καλή, καλός άνθρωπος, καλή χριστιανή, καλή στη δουλειά μου! 
ΚΑΛΗ! Δεν ακούγεται απαίσιο;;;
Σε όλη τη ζωή μου αν με ρωτούσαν τι ρόλο έπαιξες, τι θα τους απαντούσα: Απλά καλή... Και χέστηκε η φοράδα στο αλώνι!
Για μένα τι έκανα;
Αναρωτιέμαι...
Έπειτα έγινα σκληρή, γιατί αν είσαι καλός έχεις και τα κακά σου, πολλοί περνούσαν έπαιρναν κάτι από μένα και έπειτα άντε γεια!
 Στην αρχή δε με πείραξε, έλεγα δε πειράζει άνθρωποι μισοί είναι ας τους δώσω κάτι, θα έρθει κάποιος άλλος να το αναπληρώσει, και όταν ερχόταν αυτός ο άλλος πάλι έπαιρνε ένα κομμάτι μου και εγώ πάλι έλεγα δε πειράζει ώσπου έγινα κι εγώ μισή!
Κάπου εκεί ήταν που έχασα τη παιδικότητα μου, όχι της ηλικίας αυτή την είχα χάσει προ πολλού, αλλά της σκέψης! Άρχισα να τα υποψιάζομαι όλα, άρχισα να κλείνομαι και έτσι έχασα πολλά! 
Έγινα σαν όστρακο από έξω σκληρή να το χτυπάνε όσο θέλουν αλλά από μέσα μαλακή και ευαίσθητη και όσα χτυπήματα ρίχνουν από έξω τόσο πιο πολύ πονάω εγώ από μέσα!
Και κάπου σε όλα αυτά εγώ έχασα τον εαυτό μου, έλεγα στην αρχή έχω κατάθλιψη αλλά δεν έπαιζε αφού τη μια υπήρχαν βράδια που πλάνταζα στο κλάμα για την κοινωνική αδικία και από την άλλη ήθελα να βγω να πιω και να χορέψω!
Είπα μετά θα πάω σε ψυχολόγο, εγώ που θεωρώ πως η ανθρώπινη δύναμη είναι τεράστια!
Μετά άρχισα να παθαίνω φοβίες για άσχετα πράγματα, ήταν αποτέλεσμα της συσσωρευμένης πίεσης!
Τώρα αν με ρωτάς πως είμαι θα σου πω: 
Δε ξέρω πως είμαι, δε ξέρω αν κάνω το σωστό, δε μου αρέσουν τα σχέδια, προς το παρόν έχω σταματήσει τα μεγάλα όνειρα και ζω τη πραγματικότητα! Είναι λίγο ρηχή αλλά τουλάχιστον αρχίζω να ζω το παρόν! Τ α φαντάσματα του εαυτού μου τα βράδια ακόμη με ενοχλούν αλλά πλέον μπορώ να ανταλλάξω και καμιά κουβέντα μαζί τους!
ΖΩ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΩ! ΑΝΑΠΝΕΩ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ! ΔΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΑΠΛΑ ΠΡΟΧΩΡΑΩ ΣΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ... 
ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ! 
ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ...
-ΜΟΙΡΑ ΔΕ ΣΕ ΠΡΟΚΑΛΩ ΑΛΛΟ, ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΟΡΙΑ!
-ΖΩΗ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ ΝΑ ΣΕ ΦΟΒΑΜΑΙ...
ΘΑ ΤΟ ΑΝΤΕΞΩ ΚΙ ΑΥΤΟ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΣΑ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ...
ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΣΑ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΘΑ'ΡΘΟΥΝ...

ΕΤΣΙ ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΛΑΪΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΣΗΜΕΡΑ! 
ΟΟΟΟΠΑ ΤΗΣ!!!

12 σχόλια:

Levina είπε...

Kαι τώρα εσύ νομίζεις πως είσαι μονη σου!! Αχ βρε Κατερινάκι μου με αυτή την ρετσινιά της καλής να δεις κουπί που έχω τραβήξει η ηλίθια... ξέρεις βέβαια πως όσο δίνεις, χρήμα, ψυχή, φιλιά και το κυριώτερο δεν μιλάς για να μην ενοχλείς, όλοι σε αγαπάνε! Όταν δεν έχεις πια να δώσεις τίποτα, τότε βρίσκουν ένα σωρό ελαττώματα επάνω σου και φυσικά στα χτυπάνε στην μούρη και απομακρύνονται ... Δεν είμαι κατάλληλη για συμβουλές... αλλά ότι και να έρθει στην ζωή σου, κοίτα το καλά αν αξίζει για να του προσφέρεις, άστο και αυτό πρώτα να σου προσφέρει κάτι, μη βιαστείς να δώσεις τα πάντα όλα εσύ πρώτη... αν αξίζει τότε δώσε αλλιώς στείλτο στο καλό του και τράβα τον δρόμο σου... τι είχες τι έχασες και δεν μιλάω μόνο για αισθηματικά ... για τα πάντα μιλάω, φίλους, γνωστούς, συγγενείς...

λες να βάλω ένα ποτήρι κρασί να το γλεντήσουμε?? χαχαχα
αργότερα, γιατί ακόμα πίνω καφέ :))
άντε κοριτσάκι μου , μη στενοχωριέσαι, είμαστε πολλές στο club !!!

Ανώνυμος είπε...

Γιατί είναι ανάγκη να μου θυμίζεις τόσα προβλήματα;;Δε λέω άλλα τα ξεπερνάω,άλλα τα παλεύω,αλλά δεν ξέρω!!Πάντως μοιάζουμε!!Ούτε και εγώ εμπσιτεύομαι πια!!Ζω για το τώρα,η μόνη συζήτητση για το αύριο είναι τα όνειρα,προσπαθώ να ζω τη κάθε στιγμή!!Ελπίζω να το κάνω καλά!!

Σε καληνυχτώ Κατερινιώ και ελπίζω όλα να μας πάνε καλύτερα!!

χαμένη σε ένα ατέρμονο όνειρο είπε...

πωωωωω έγραψεες αγαπηπητή μου!

ο τίτλος τα λέει όλα.όλα!

*Καλό σου βράδυ =)

Ο Αλχημιστης είπε...

Δεν πιστευω στην μεταμελεια καλη μου φιλη, δεν πιστευω οτι κερδιζεις με το να σκαλιζεις το παρελθον σου.

Αντιλαμβανεσαι τι κανεις? Σε ολα τα προηγουμενα χρονια της ζωης σου δινεις απλα και μονο εναν χαρακτηρισμο, μια μονο λεξη: καλη. Ειναι αδυνατο να δωσεις σε τοσα χρονια εναν χαρακτηρισμο. Και επισης δεν ωφελει σε τιποτα.

Η φθορα ειναι φυσικο επακολουθο της συναναστροφης μας με τους αλλους πιστευω. Ειναι το τιμημα που πληρωνεις για να ζεις μαζι τους. Φυσικα και φθειρεσαι οσο μεγαλωνεις. Αλλα δεν το βλεπω σαν κατι αφυσικο, σαν κατι που κανεις λαθος. Παντου υπαρχει φθορα και στην φυση.

Μην αυτομαστιγωνεσαι, δεν εχει νοημα. Νομιζω οτι ζω πιο ομορφα τωρα που καταλαβα τους ανθρωπους, που αναγνωρισα ενα κομματι του εαυτου μου μεσα σε αυτους. Και ετσι δεν τους κατακρινω πια, παντα βρισκω κατι μεσα τους που μου θυμιζει εμενα και το νιωθω τοσο οικειο.

Σηκω λοιπον στα ποδια σου και προχωρα, περηφανη που ως τωρα εζησες οσα εζησες, καλα η κακα. Παντα κατι παιρνεις απο ολα, ακομα και αν νομιζεις οτι δεν κρατησες τιποτα εσυ η ιδια και αντι αυτου εδωσες τον εαυτο σου. Δεν ειναι ομως ετσι. Παντα παιρνεις κατι, ακομα και αν δεν το συνειδητοποιεις.

Να μου εισαι καλα! Και σκασε μου ενα χαμογελο! :)

Katerinanina είπε...

Levinaki μου ξέρω πως υπάρχουν πολλοί που νιώθουν σαν και μένα, πολλοί μάλιστα διατηρούν ιστολόγια για να εκφράζονται! Ευτυχώς που χθές βγήκα, ήπια πολύ κρασί και έριξα μια ζεμπεκιά έτσι για να ξεσκάσω! Κάνε το ίδιο σήμερα, και αν δεν έχεις διάθεση για πολλά απλά κάτσε στο σπίτι με κρασάκι και μια καλή συντροφιά! Αυτή ήταν η πρόταση μο9υ για σήμερα! χαχα!
Φιλάκια*

Katerinanina είπε...

Ρασκόλνικοφ νομίζω ότι όλα θα μας πάνε καλά (όχι τίποτα άλλο αλλά τόση γκαντεμιά μαζεμένη δε γίνετε μωρε) χαχα! Και το πρώτο βήμα καλυτέρευσης είναι ότι το παραάδεχομαστε, ξέρουμε τα κακά μας και αναγνωρίζουμε τα καλα μας ή προσπαθούμε τουλαχιστον...
Καλό σαβ/κο****

Unknown είπε...

Όλοι μας περνάμε τέτοιου είδους στιγμές... Άτομα αγαπημένα φεύγουν έτσι απλά απ' τη ζωή μας, πράγμα το οποίο εμείς δεν το αντέχουμε. Είναι οδυνηρό ό,τι αγαπάς περισσότερο και οι πιο γλυκές σου αδυναμίες να σε εγκαταλείπουν! Εμείς όμως πρέπει να εναρμονίζουμε τη ζωή μας και να προσπερνάμε κάθε εμπόδιο. Κάθε μας λύπη να αποτελεί νέα δύναμη, συσσωρευμένη στη ψυχή και στο μυαλό, για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε και να δούμε φως.

=)

Katerinanina είπε...

Joanne the lunatic dreamer... eixa mpouzouklerh dia8esh ekeinh th mera eytyxws pou phga meta kai ksedwsa ligo...xixi!!!

Katerinanina είπε...

Αλχημιστης μου σου σκάω πολλά χαμόγελα! Σίγουρα σε όλη μου τη ζωή ήμουν διάφοροι προσδιορισμοί και επίθετα απλά το καλή είναι αυτό που εχει υπερισχύσει! Δε μετανιώνω, ίσως ότι γίνεται είναι για να σου διδάξει κάτι και να μάθεις! Προσπαθώ απλά να τα βρω με τον τωρινό εαυτό μου, που θα πάει θα το καταφέρω :-)

Katerinanina είπε...

AlithoVittoria έχεις δίκιο, και κάθε νέα δύναμη στην αρχή την εκλαμβάνουμε ως αδυναμία, είναι μέχρι να μάθουμε να την αξιοποιούμε, πολλοί άνθρωποι δεν έμαθαν ποτέ... Όλα για κάποιο λόγο γίνονται εξακολουθώ να το πιστεύω...

Στέλλα είπε...

Αφού μπορείς και μιλάς με τα φαντάσματα του εαυτού σου μια χαρά τα πας... άσχημο θα είναι αν συμβεί το αντίθετο...γεια σου!!!!!Καλό απόγευμα...

Katerinanina είπε...

nai stella mou sigoura to anti8eto 8a htan xeirotero...twra prepei nna kataferw na ta diwxw kiolas mwre...
kalo apogeyma kai se sena :-)