Δύσκολες νύχτες...

...Υπάρχουν νύχτες που ο ουρανός σκοτεινιάζει, τ'αστέρια χάνονται ξαφνικά και η μοναξιά ξεπροβάλλει το μελαγχολικό της πρόσωπο... 
Έρχεται ακάλεστη και κάθεται δίπλα σου, θρονιάζεται και σου μιλάει... 
Το ύφος της; 
Αχ το ύφος της δε ξεχνιέται ποτέ, σαν να σου λέει: 
<<... Αυτά! Νόμιζες θα μου γλίτωνες;>>!
Κάτι τέτοιες νύχτες όπου όλα συνωμοτούν για να σωπάσουν λες και η μοναξιά τους διατάζει... 
Αυτές τις νύχτες που συλλογίζεστε τι έχεις καταφέρει, 
αυτές οι νύχτες που τα μάτια σου δακρύζουν είναι οι νύχτες που και η μοναξιά σου δείχνει το χρώμα των ματιών της: αν σε συμπαθήσει γίνετε βαθύ καστανό, μόλις το καταλαβαίνεις χάνεται.... 
Αν σε δει μ'άλλο μάτι όμως πάει, γίνετε μαύρο και σου στοιχειώνεται για πολύ καιρό...