Επιτέλους βραβειάκι...

Πήρα κι εγώ ένα βραβειάκι, ή μάλλον είχα τη τιμή να το παραλάβω από τον γλυκό μου Ρασκόλνικοφ!

Έτσι κι αλλιώς ήθελα να γράψω κάτι αισιόδοξο αλλά δε μου ερχόταν και έτσι έχει πλάκα να παρουσιάσω 7 αλήθειες για τον εαυτό μου!
(Δε ξέρω τι να πω αλλά στη πορεία κάτι θα μου έρθει :-)!
1) Χμ... Λοιπόν όταν κοιμάμαι πρέπει να έχω πάντα δίπλα μου ένα ποτήρι με νερό αλλιώς δε μπορώ να κοιμηθώ ήρεμη.
2) Πολλές φορές πριν κοιμηθώ σηκώνομαι να ελέγξω το σπίτι, αν δηλαδή είναι κλειδωμένα, να δω αν έχει μπει κάποιος, να χαμηλώσω το καλοριφέρ, να κλείσω τη τηλεόραση του σαλονιού και να ακούσω τις αναπνοές των αγαπημένων μου ανθρώπων ώστε να σιγουρευτώ ότι είναι ασφαλείς!
3) Φοράω πάντα κάλτσες όταν κοιμάμαι και πολλές φορές δύο ζευγάρια, τι κι αν είναι καλοκαίρι κρυώνουν τα ποδαράκια μου! Χιχι!
4) Σιχαίνομαι τις κατσαρίδες σε σημείο που μόλις δω μία με πιάνει φαγούρα και από τα νεύρα μου μπορεί να αρχίσω να κλαίω!
5) Είμαι επισήμως νηπιαγωγός αλλά ώρες-ώρες θα ήθελα να δουλεύω και σε ένα γραφείο!
6) Θέλω κάποια στιγμή στη ζωή μου να γράψω ένα βιβλίο και αν δε το γράψω εγώ έχω τη φίλη μου που με έχει απειλήσει πως αν δε γράψω ένα πριν πεθάνω θα πάρει όλα τα γραπτά μου και θα το δημοσιεύσει αυτή (αν έχεις τέτοιους φίλους τύφλα να' χουν οι εχθροί... Χαχα)!
7) Φοβάμαι πολύ τις ασθένειες και τους γιατρούς, δε μπορώ την αναμονή και όλα τα σχετικά των εξετάσεων!
...Τί??? Τελείωσαν οι επιλογές? Τώρα που πήρα φόρα???
Χιχιχιχιχιχιχιχι...!!!
Λοιπόν τώρα ήρθε η ώρα να δώσω εγώ τα βραβειάκια σε άλλους 15, θα δώσω σε αυτούς που νομίζω πως δεν έχω δει τέτοια ανάρτηση τους...

1. http://pwlinaxristopoulou.blogspot.com/
2. http://yearsofscorpion.blogspot.com/
3. http://sozjo.blogspot.com/
4. http://waterfallsoflove.blogspot.com/
5. http://butterflies-in-a-notebook.blogspot.com
6. http://alchemist32.blogspot.com/
7. http://mikroalla8aumatourgo.blogspot.com/
8. http://eleftherosinnefo.blogspot.com
9. http://hengeo.blogspot.com/
10. http://afrooba.blogspot.com/
11. http://dreamsandcrowns.blogspot.com/
12. http://xtesimerayrio.blogspot.com/
13. http://rozsunnefo.blogspot.com
14. http://kd3penma.blogspot.com
15. http://ixnilathsoneiron.blogspot.com/

...ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΛΛΑ ΔΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΟΙΟΙ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΗΔΗ...

Σκεψομπερδέματα...

 Σήμερα δε θα γράψω τίποτα εμπνευσμένο απλά θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάτι που διαπίστωσα...
Και εσείς θα μου πείτε τη γνώμη σας! Λοιπόν ξύπνησα με πολύ ατονία εφόσον εδώ και ένα μήνα με παιδεύει μια βρογχίτιδα και δεν έχω δυνάμεις για τίποτα, βέβαια δε το βάζω κάτω όλη μέρα στους δρόμους είμαι!

Λοιπόν έχω παρατηρήσει κάτι (άσχετο με το πρόλογο που έκανα)....

Όλοι έχουμε κάποιο πρόσωπο στη ζωή μας όπου όσα χρόνια και αν περάσουν αυτό θα είναι εκεί για τους δικούς του λόγους!
Μπορεί να μην είναι η σχέση μας αλλά κάποιο πρόσωπο που κάποια στιγμή πέρασε από τη ζωή μας αλλά οι συγκυρίες το έκαναν να φύγει!
Φυσικά πάντα νόμιζα όταν ήμουν 17 ότι ο λυκειακός μου έρωτας θα κρατήσει για πάντα και μπλα-μπλα-μπλα!
Δε μπορώ να πω κάτι έμεινε από τον λυκειακό έρωτα στα μετέπειτα χρόνια αλλά είμαι άτομο που προχωράει και δε προσκολλάται σε περασμένες καταστάσεις γιατί όσες φορές το έχω κάνει δε βγήκε έτσι όπως το περίμενα!
Να μη φεύγω όμως από το θέμα, το ζήτημα είναι γιατί ένας άνθρωπος μπορεί ενώ προχωράει τη ζωή του να μείνει συναισθηματικά προσκολλημένος σε ένα άλλο! Είναι απωθημένο? Και υπάρχει απωθημένο όταν έχουν περάσει πολλά χρόνια?
Ένα τέτοιο άτομο ξέρω κι εγώ που μπορεί να έχουμε χαθεί αλλά ξέρω πως είναι πάντα κάπου εκεί πίσω και όποτε θέλω μπορώ να του απευθυνθώ!
Έχω προχωρήσει τη ζωή μου αλλά πάντα υπάρχει πιο πίσω να με παρακολουθεί, άλλοτε να θυμώνει και άλλοτε να γίνετε ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου!
Πάντα περιμένω ένα του μήνυμα να μου αφιερώσει ένα τραγούδι και αν περάσει καιρός αρχίζω να ανησυχώ, είναι πλέον συνήθεια να ξέρω ότι εκεί που είναι με σκέφτεται!
Νιώθω ότι έχει μείνει πίσω και εγώ προχωράω και νιώθω και τύψεις γιατί ίσως εγώ δεν τον αφήνω!
Μα δε μπορώ να τον αποπάρω αφού η όλη κατάσταση εκτός του ότι με κολακεύει, μετά από τόσο καιρό εφόσον την έχω συνηθίσει έχει γίνει και κομμάτι μου!

Κάποιους ανθρώπους τους αγαπάς απλά για αυτό που είναι γιατί πάντα υπήρχε λάθος timing  για κάτι διαφορετικό...

Βέβαια το λούκι είναι από τον άλλον που πάντα περιμένει!
Έχω μια σχέση αρκετό καιρό που είμαι καλά με όπως όλες οι σχέσεις τα πάνω και τα κάτω τους! 
Με αγαπάει με έναν διαφορετικό τρόπο που μέχρι πριν δεν είχα γνωρίσει και πλέον τον συνήθισα τόσο που κάτι άλλο θα μου φανεί απλά αποκρουστικό!
Αλλά έχω και μια ιστορία που μετρά πάνω από 7 χρόνια και πάντα υπάρχει, δε χαλιέται με το πέρασμα των χρόνων και ενώ εγώ πάντα ήμουν ειλικρινής και δεν έχω κρυφτεί ποτέ για τίποτα!

Λοιπόν είμαι η Κατερίνα, είμαι 23 ετών παρακαλώ πολύ! Είμαι σε μια σχέση 3,5 χρόνια! Παλιότερα είχα κάνει αρκετά λάθη, λάθη που ίσως συνεχίζω να κάνω! Έχω φίλους που αγαπώ! Αλλά έχω και κάποιον που απλά είναι εκεί, δεν είναι ούτε φίλος αλλά ούτε σύντροφος....

Νομίζω τελικά πως τα έχω όλα εκτός απο λεφτά!!!!

Χαχαχαχαχαχα!

Καλό Σαβ/κο να έχετε.....

Πέρασαν σχεδόν τρία χρόνια...

...Πέρασαν σχεδόν τρία χρόνια, πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός...

Τρία χρόνια που τα είχαν όλα ! Άγχη, φοβίες, ξεσπάσματα, ενοχές, χαρές, ευτυχία, κλάμα, γέλιο: Τα πάντα!

Τρία περίεργα χρόνια που έγινα στην αρχή πολύ σκληρή, είχα φτάσει να είμαι κακιά!

Μετά νόμιζα ότι είχα ξεπεράσει τις σκιές του παρελθόντος και άρχισα να γίνομαι πιο <<φυσιολογική>>!

Έπειτα ξαφνικά μέσα σε μια νύχτα ξαναγύρισε μέσα ότι μέχρι τότε με κόπο έθαβα!

Πάντα έτσι με βρίσκουν οι μεγαλύτερες ανασφάλειες, σε στιγμές!

Και πάλι χτυπούσα το κεφάλι μου στο τοίχο που δε τις έθαψα καλά!

Υποσχέθηκα στον εαυτό πως η επόμενη κηδεία φόβων και ενοχών θα είναι καλύτερα οργανωμένη, ίσως να τα ρίξω όλα στη πυρά να καούν αλλά και πάλι γαμώτο θα υπάρχουν οι στάχτες!

Όταν βυθίζομαι δε θέλω δίπλα μου κανένα να συμπορευτεί, όταν ξυπνάω τα βράδια με φοβίες δε θέλω κανένας να βλέπει την έκφραση μου! Όλα αυτά είναι απόρροιες μετά από έναν χαμό! Ξαφνικά έγινα σμπαράλια από μέσα και από έξω ήμουν μια λύκαινα έτοιμη να τους κατασπαράξει όλους και που δε σήκωνε κουβέντα στο σπαθί της! Ίσως γινόμουν σκληρή για να μη δει κανένας πως μέσα μου έκρυβα τόση αβεβαιότητα!

Και αφού φυσικά ότι δίνεις παίρνεις, όλοι με είχαν για δυνατή και στηρίζονταν πολλές φορές πάνω μου, πάνω στις όμορφες πατερίτσες μου που οι άλλοι δεν έβλεπαν παρά μόνο εγώ ένιωθα το πόνο τους!

Και εγώ τους δεχόμουν όλους γιατί μέσα μου κάτι είχε μείνει από τη παιδική μου αθωότητα, κάτι που πέρασε αλώβητο αυτά τα τρία χρόνια!

Εκείνος δε μας ταλαιπώρησε πολύ, εμένα καθόλου, έφυγε ήσυχα όπως και ήρθε, σαν πουλάκι και σαν ένα πουλάκι πέταξε σε άλλους ουρανούς! Και τότε ακόμη και στο τέλος ήταν τόσο όμορφος, τόσο γαλήνιος, αναθεώρησε πολλά στο τέλος, φαινόταν από το ύφος που είχε! 

Αχ... Αλήθεια πόσο όμορφος ήταν, πόσο όμορφος ήταν στα δικά μου μάτια!

Κάναμε μια τελευταία κουβέντα, ναι ήμουν σίγουρη ότι με άκουγε!

Έπειτα πήγα στο σπίτι, όλα ζουν αν τα θυμάσαι λένε μα όλα τριγύρω δε μου άφηναν και επιλογή να κάνω το αντίθετο ακόμη και αν ήθελα! 

Ο υπόλοιπος καιρός πέρασε νιώθοντας πως παίζω σε ένα έργο με κακογραμμένο σενάριο! Και να πεις ότι ήμουν πρωταγωνίστρια, όχι δα, κομπάρσα ήμουν και μάλιστα του ίδιου μου του εαυτού!

Σαν σκιά περιπλανιόμουν από party σε party, γελούσα μηχανικά, ανέπνεα από συνήθεια!

Αργότερα έφτιαξαν τα πράγματα (έτσι νόμιζα), πήρα τον ρόλο του άντρα του σπιτιού και όλα μα όλα περνούσαν από το χέρι μου, σε στιγμές που κάποιες φορές αγανακτούσα!

Και έτσι περνούσε ο καιρός!

Τώρα θα μου πείτε τι κάνω;

Χμ... Τώρα;

Τώρα συνεχίζω να ζω, να έχω όλες τις αναμνήσεις, να θυμώνω με ότι έγινε, να υπάρχουν κάποιες νύχτες που να στριφογυρνάει στο μυαλό μου ότι με φοβίζει και εγώ να προσπαθώ με νύχια και με δόντια να το διώξω!

Τώρα θέλω τόσα πολλά και ταυτόχρονα τόσα λίγα!

Τώρα είμαι πάλι σκληρή αλλά όχι τόσο πολύ!

Τώρα οι άνθρωποι γύρω μου ακόμη με νομίζουν βράχο και δε με κοιτάνε με μάτια οίκτου αλλά με μάτια γεμάτα ανταγωνισμό!

Τώρα πλέον δεν με νοιάζουν τόσο τα απλά, τα καθημερινά, δε με αγγίζουν, γελάω αλλά ξέρω μέσα μου πως ήδη έχω περάσει λίγα, αλλά είναι τόσα ώστε να με κάνουν να σκέφτομαι πιο λογικά τα πράγματα τριγύρω μου!

ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΩΝ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ!

ΑΠΛΑ ΜΕ ΑΦΗΝΕΙ ΛΙΓΟ ΑΔΙΑΦΟΡΗ ΑΝ ΘΑ ΤΗ ΓΙΟΡΤΑΣΩ ΣΗΜΕΡΑ Η ΟΛΟ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΧΡΟΝΟ!

ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΓΟΥΣΤΑΡΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΘΑ ΤΗ ΓΙΟΡΤΑΖΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ! 

ΑΛΛΑ ΔΕ ΞΕΡΩ... ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΘΥΜΗΖΕΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΣΚΛΗΡΗ ΓΙΑ ΜΕΝΑ!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΠΑΝΤΑ!

ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΜΕΝΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΓΙΟΡΤΑΖΩ ΜΩΡΕ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗ ΠΑΩ ΣΕ PARTY ΣΗΜΕΡΑ!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΜΕ ΟΣΟΥΣ ΧΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΦΥΓΕΙ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ!

Δε ξέρω γιατί αλλά αυτό το τραγούδι μου κολλάει τώρα,

ίσως γιατί το άκουγα ενώ έγραφα!

...Έχε γειά...

...Μουντός καιρός, με δυσκολεύει, με αγχώνει, με κάνει κακόκεφη....

... Μουντός καιρός, βροχερός! Δε μου αρέσει η βροχή το χειμώνα, μόνο το καλοκαίρι μου αρέσουν αυτές οι φθινοπωρινές βροχές που κάνουν να μυρίζει το χώμα!

Δε μου αρέσουν οι βροχές το χειμώνα, μου κρύβουν τον ήλιο... Μου κρύβουν τη χαρά!

Και τότε δεν βρίσκω τίποτα, ούτε καν ένα τόσο δα πραγματάκι που θα με κάνει να χαμογελάσω!

Κάθομαι σκυθρωπή πάνω στο κρεββάτι μου και Στο μυαλό μου αναμοχλεύουν χιλιάδες σκέψεις που έως τώρα προσπαθούσα να ξεχάσω!

...Καιρός μουντός, κακός, ξεχασμένος...

...Καιρός που βγαίνουν απ'τα καβούκια τους αυτοί που ζουν στο σκοτάδι και δε τους αρέσει ο ήλιος!

...Εγώ δεν είμαι από αυτούς, είμαι από τους άλλους...

...Εμένα με τρομάζει αυτός ο καιρός....

...Θα με κάνει να τρελαθώ...

Θα σκάσω εδώ μέσα σε αυτό το δωμάτιο, με πνίγει... 

Να φύγω;

Να πάω που; Αφού με τρομάζει αυτός ο καιρός!

...Τον απεχθάνομαι, και αυτός και τους τέσσερις τοίχους του δωματίου μου...

Ναι το ξέρω πως έχω ζήσει πολλά μέσα σε αυτούς τους τοίχους αλλά όχι τόσα ώστε να με κάνουν πάντα δέσμια του!

...Δε μου αρέσει αυτός ο καιρός....

Μα αλήθεια αναρωτιέμαι: είναι ο καιρός που δε μου αρέσει ή οι μέρες που πλησιάζουν;

Αυτές τις μέρες που σαν πριν από τρία χρόνια έφυγες!

Και χαλάλι αν πήγες σε άλλους ουρανούς, σε άλλους κόσμους καλύτερους....

Αν δε πήγες τότε γιατί βιάστηκες;

Πίστεψες σε χόρτασα;

Πίστεψες ότι μου ήσουν περιττός;

Πόσο λάθος έκανες...

Πέρασαν σχεδόν τρία χρόνια και κάθε μέρα είσαι στο μυαλό μου, είσαι μια καθημερινή σκέψη μου...

Γιατί βιάστηκες;

Βαρέθηκες εδώ;

Και εμάς δε μας σκέφτηκες;

Ήσουν άραγε εγωιστής ή απλά δε μπορούσες να κάνεις αλλιώς;

Θα το έχω απορία για πάντα και δε ξέρω πιο απο τα δύο πονάει περισσότερο!!!

...ΕΧΕ ΓΕΙΑ...

...ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ...